Είναι μια χρόνια φλεγμονώδης και πολύμορφος νόσος που έχει γονιδιακό υπόστρωμα. Προσβάλει περίπου το 5% του γενικού πληθυσμού και μπορεί να σχετίζεται με άλλες παθήσεις του δέρματος όπως η λεύκη και η γυροειδής αλωπεκία. Έκλυση της νόσου ή επιδείνωση της νόσου μπορεί να συμβεί από έναν μεγάλο αριθμό αλλεργιογόνων, αλλά και από απορρυπαντικά, ορμόνες, ορισμένες τροφές, ψυχική αναστάτωση και εφίδρωση.      Η ατοπική δερματίτιδα πρωτοεμφανίζεται σε μεγάλο ποσοστό στην βρεφική και παιδική ηλικία και τις περισσότερες φορές υποχωρεί έως την εφηβεία, ενώ πιο σπάνια παραμένει δια βίου.

Διακρίνονται τρεις κλινικές μορφές:

1. Βρεφική ατοπική δερματίτιδα, η οποία εμφανίζεται συνήθως τον 3ο μήνα της ζωής και χαρακτηρίζεται από εκζεματικές αλλοιώσεις κυρίως στο πρόσωπο, στο τριχωτό κεφαλής και αλλοιώσεις που κοινός ονομάζονται νινίδα. Προοδευτικά επεκτείνονται σε κορμό και άκρα και μπορεί να επιμολυνθούν.

2. Παιδική ατοπική δερματίτιδα, η οποία μπορεί να είναι η συνέχεια της προηγούμενης μορφής ή να είναι η πρώτη εκδήλωση στην παιδική ηλικία. Παρουσιάζουν συμμετρία σε πρόσωπο, λαιμό, θώρακα άνω και κάτω άκρα.

3. Ατοπική δερματίτιδα ενηλίκων, η οποία έχει κυρίως εντόπιση στο πρόσωπο, λαιμό σε καμπτικές επιφάνειες μεγάλων αρθρώσεων και στην ράχη χεριών και ποδιών καθώς και μια σειρά από δευτερεύοντα διαγνωστικά χαρακτηριστικά.

Η θεραπεία του εκζέματος εξαρτάται από την κλινική εικόνα του ασθενούς και ανάλογα με την βαρύτητα της μπορεί να χορηγηθεί τοπική ή και συστηματική αγωγή με αντισταμινικά, αντιβιοτικά και στεροειδή καθώς και την εφαρμογή λιπαρών κρεμών και γαλακτωμάτων για την αντιμετώπιση της ξηρότητας του δέρματος. Επίσης, ο ασθενής θα πρέπει να αποφεύγει την υπερβολική χρήση αλκαλικών σαπουνιών και απορρυπαντικών και να διατηρεί την οικεία του σε συνθήκες σταθερής θερμοκρασίας και υγρασίας.