Αφαίρεση Μολυσματικής τερμίνθου

Αν και η μολυσματική τέρμινθος είναι ένα κοινό εξάνθημα που εμφανίζεται στα παιδιά, πολλοί γονείς δεν γνωρίζουν την ύπαρξη του. Το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να γνωρίζουμε για αυτή την λοίμωξη, είναι οτί δεν αποτελεί ιδιαίτερο πρόβλημα και μπορεί ακόμα και να υποχωρήσει από μόνη της.

Η Μολυσματική Τέρμινθος είναι μια ιογενής λοίμωξη που προκαλεί ένα ήπιο δερματικό εξάνθημα. Το εξάνθημα αυτό αποτελείται  συνήθως από μαλακών και λείων, ερυθρού, λευκωπού ή χρώματος δέρματος βλατίδων που μπορεί να έχουν κεντρικό εντύπωμα (ομφαλωτές βλατίδες).

Είναι πιο συχνό στα παιδιά ηλικίας από 1 έως 10 ετών, αλλά μπορεί να εμφανιστεί σε εφήβους και ενήλικες, αθλητές όπως παλαιστές, κολυμβητές, αλλά και σε ασθενείς που εμφανίζουν πτώση της άμυνας του οργανισμού τους όπως οι ασθενείς με HIV, καρκίνο καθώς και μακροχρόνιο λήψη στεροειδικών φαρμάκων.

Η Μολυσματική Τέρμινθος προκαλείται από τον ιό της Μολυσματικής τερμίνθου (MCV), μέλος της οικογένειας των poxvirus. Eνδημεί σε ζεστό με υγρασία περιβάλλον, καθώς και σε περιοχές με μεγάλη πληθυσμιακή πυκνότητα. Η λοίμωξη προκαλείται όταν ο ιός εισβάλει στον οργανισμό μέσω μικρών δαβρώσεων της  επιδερμίδας. Ανάπτυξη του εξανθήματος έχουμε μετά από 2 με 8 εβδομάδες.

Tα παιδιά μπορεί να κολλήσουν αυτή την λοίμωξη με διάφορους τρόπους, κυρίως όμως με την άμεση επαφή (δέρμα με δέρμα) αλλά και μέσω αντικειμένων όπως παιχνίδια, ρούχα, πετσέτες κ.α. Όταν εμφανιστεί το εξάνθημα, μπορεί να μεταφερθεί από το ένα μέρος του σώματος στο άλλο εάν αυτό τριφτεί ή ξυσθεί. Στους ενήλικες μπορεί να μεταδοθεί και με την σεξουαλική επαφή.

H διάγνωση, γίνεται από Δερματολόγο με βάση την κλινική εικόνα του εξανθήματος. Σε σπάνιες περιπτώσεις ο δερματολόγος μπορεί να χρειαστεί να λάβει μια από τις βλάβες, όταν αυτές δεν είναι απόλυτα τυπικές, για να επιβεβαιώσει και ιστολογικά την διάγνωση. Η εξέταση αυτή ονομάζεται βιοψία δέρματος.

Θεραπεία Μολυσματικής τερμίνθου

     Σε αρκετές περιπτώσεις η μολυσματική τέρμινθος εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, μπορεί να υποχωρήσει χωρίς θεραπεία σε 2-3 μήνες. Παρόλα αυτά επειδή νέες βλάβες μπορούν να αναπτυχθούν εκεί που οι παλιές υποχωρούν, η πλήρης αυτόματη ίαση μπορεί να φτάσει και τους 18 μήνες (κατά ορισμένους έως και 4 χρόνια). Για αυτό το λόγο είναι προτιμητέα η θεραπεία να γίνεται σε πρώιμη φάση όταν οι βλάβες είναι λίγες.

Οι  θεραπευτικές επιλογές είναι οι εξής:

• H αφαίρεση τους κατόπιν σύνθλιψης με χειρουργική λαβίδα.
• Η αφαίρεση τους με την μεθόδο της κρυοπηξίας (εφαρμογής υγρού αζώτου) ή με την μεθόδο της διαθερμοπηξίας.
• Με την εφαρμογή τοπικών αγωγών, όπως κρέμες που περιέχουν ρετινοειδή, σαλικυλικό οξύ, υπεροξειδίου του βενζολίου ή ιμικουϊμόδη.

Ο δερματολόγος θα σας ενημερώσει για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα των παραπάνω θεραπείων και θα σας βοηθήσει να επιλέξετε την πιο σωστή θεραπεία για εσάς.

Κάποιες γενικές μέθοδοι πρόληψης που θα βοηθήσουν κυρίως τα παιδιά για να μην εκτεθούν σε αυτην την λοίμωξη είναι οι παρακάτω:

• Συχνό πλύσιμο χεριών με σαπούνι και νερό.
• Να μην μοιράζονται πετσέτες και ρούχα ή άλλα προσωπικά αντικείμενα.
• Να μην μοιράζονται σωσίβια και θαλάσσια παιχνίδια στις πισίνες.
• Να μην ακουμπάνε η να ξύνουν δερματικές βλάβες στο σώμα τους στο σώμα άλλων παιδιών.